Εξηγήσεις σχετικά με την κατανομή των ημερολογιακών στοιχείων αλλά και επιγραμματικά σχόλια για τα επιμέρους στοιχεία του σχεδιασμού μπορείτε να βρείτε στην πίσω όψη της αφίσας κλικάροντας την εικόνα παραπάνω.

Η βαρύτητα, αόρατη υφάντρα του σύμπαντος, είναι η θεμελιώδης δύναμη που περιγράφεται από τον νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα. Σύμφωνα με αυτόν, κάθε σώμα με μάζα έλκει κάθε άλλο σώμα με δύναμη που είναι ανάλογη του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασής τους. Αυτή η αόρατη δύναμη κρατά τους πλανήτες στις τροχιές τους, συνδέει αστρικά συστήματα, συγκρατεί τις θάλασσες και ορίζει το βήμα μας στη Γη.

Ωστόσο, στην πιο βαθιά της φύση, όπως αποκάλυψε η γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν, η βαρύτητα δεν είναι δύναμη, αλλά παραμόρφωση του χωροχρόνου. Ένας σιωπηλός χορός μάζας και καμπυλότητας· μια μέχρι σήμερα ακατανόητη στον πυρήνα της σχέση.

Ο Έρωτας, σύμφωνα με την ελληνική κοσμογονία, θεωρείται αρχέγονη δύναμη που προϋπάρχει των θεών και συνδέεται με τη δημιουργία του κόσμου.

Στην ορφική παράδοση, γεννιέται από το κοσμικό αυγό, ενώ στη λυρική ποίηση εμφανίζεται ως τέκνο της Αφροδίτης.

Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, παρουσιάζεται ως γιος του Πόρου και της Πενίας, αποκτώντας διττή φύση: φτωχός και σκληρός από τη μητέρα του, αλλά εφευρετικός και φιλόσοφος από τον πατέρα του.

Ο Έρωτας δεν είναι θνητός ούτε αθάνατος· είναι όμως πάντα σε αναζήτηση της ομορφιάς και της σοφίας.

Μήτρας φωτεινής ακούσια γεννήματα, εισβάλουμε με βία από το κέντρο ως ζώσες σφαίρες με απόλυτες τροχιές.
Όμως ξεστρατίζουμε απ’ τις συναντήσεις μας με άλλες σφαίρες έως ότου καταλήξουμε σε κάποια μοίρα του εξώτατου κύκλου της ζωής.

Μετράει το μπόι, η δύναμη η γονική, αν ειν’ τα σώματα μασίφ ή αέρινα, καυτά ή δροσερά· μετράει το ποιόν και η ορμή τους κι αν η συνάντηση είναι απτή ή απόμακρη.

Καμιά συνάντηση δε μοιάζει με τις άλλες. Κάποιες φορές δύο τροχιές μπλέκονται για πάντα, άλλες αλλάζουν δραματικά και άλλες ανεπαίσθητα.

Θεοί και θνητοί αγκαλιάζονται δίχως δικαίωση, δίχως ενοχή, στη ροή του ανεύθυνου ποταμού· του νερού που απλά κατεβαίνει στη θάλασσα, στο όνομα της πιο αρχαίας εντολής στο σπέρμα του κόσμου: του Έρωτα.

Δες και τη μάννα μας, που σκλάβωσε άθελα μιαν ασημένια θεά, όντας ήδη δέσμια σ’ ένα πύρινο άρμα: που ταράζει τα ύδατά της η ερωμένη, και χορταίνουν με φως μοσχάρια στο κορμί της, δεν το διάλεξε. Είναι αθώα.

Τα άστρα δεν επιλέγουν ποιον θα σύρουν στη φωτιά τους και ποιον θα αφήσουν να χαθεί στο έρεβος. Είναι αθώα.

Δεν διαλέγουμε το φως που σκορπάμε ούτε τη σκιά που σέρνεται πίσω μας.